onbetaalbaar

Iedere handwerker zal het herkennen: je hebt iets zelf gemaakts aan of bij je en je krijgt de vraag "hoe lang doe je daar nou over?" Ik kan daar geen zinnig woord over zeggen. Meestal ben ik, zoals vele handwerkers, bijna altijd met meerdere projecten tegelijk bezig, of ik hebt iets voor een poosje weg gelegd om later af te maken. Bovendien vind ik het niet zo relevant. Als je met plezier iets maakt, is het niet zo belangrijk hoe lang het duurt.

Maar nu was ik zelf heel benieuwd hoeveel uur ik bezig zou zijn met deze tas, omdat dit project letterlijk vanaf het schaap gemaakt is.

Ik had veel donkerbruine wol van een texelaar, die nog gewassen, gekaard en gesponnen moest worden. Als probeersel kaarde ik wat gekleurde viltwol mee. Dat gaf zo'n leuk resultaat, dat ik meerdere kleurtjes wilde maken en daarmee wilde spinnen.

Het resultaat was 9 kleurtjes, van elk ongeveer 25 gram:

Ik deed elke kleur in een papieren zakje, pakte steeds random een zakje, spon het op een tol en haakte het aan de tas. De kleurvolgorde is dus toevallig ontstaan.

Eerst moest de bruine wol worden gewassen (1 uur). 

Daarna werd elke kleur apart gekaard. Hiervan maakte ik de nestjes die je op de foto ziet. (9x1,5=13,5 uur).

Vervolgens werd elke kleur gesponnen. (9x4,5=40,5 uur). 

Dan een bolletje gemaakt om te kunnen twijnen (9x25 min=3 uur en 45 min), 

het twijnen (9x1 uur en 5 min = 9 uur en 45 min), 

een streng maken van het garen (9x6,5 min = 1 uur), 

het wassen om de twist te zetten (9x10 min=1,5 uur), 

tenslotte van de streng een bolletje maken om te kunnen haken (9x10 min= 1,5 uur).

Voor het haken van de tas hield ik bij hoe lang ik over 1 ronde blokjes deed: 50 minuten. Inclusief afwerkrandjes en bodem kom ik op 20 rondes, dus in totaal 16 uur.

Tenslotte moest de tas nog worden afgewerkt: het knippen en naaien van de voering, de rits er in naaien, de voering aan de buitenkant van de tas naaien, flapjes maken voor de handvatten en die aan de tas bevestigen kostte in totaal 6 uur.

Van schaap tot tas is er in totaal 94 uur aan gewerkt. Dat betekent bij het belachelijke uurloon van 1 euro € 94,- !

In dit geval had ik geen materiaalkosten (alles gekregen, gewonnen of hergebruikt).

Voor de niet-handwerkers:

bedenk even een fatsoenlijk uurloon (en materiaalkosten).

Zou je nu nog tegen een handwerker zeggen "Je zou je handwerk moeten verkopen!" ?

Voor mij is dit project in een ander opzicht onbetaalbaar: het plezier dat ik er aan beleefd heb, en de ontspanning en rust die het handwerken me geeft is niet te koop...

Tot de volgende keer

By the way: heeft iemand enig idee waar die rare gaatjes in de handvatten voor dienen?

allemaal cadeautjes!

Wat een gezellige tijd van het jaar is het toch: 's avonds al vroeg donker dus lekker de gordijnen dicht en  de winterse feesten komen al aardig dichterbij. 

Hoewel alles anders is dit jaar, vermaak ik me thuis prima met allerlei projecten en projectjes. En omdat hiervoor spulletjes nodig zijn en er dit jaar geen beurzen te bezoeken waren, heb ik mezelf eens getrakteerd op wat gezellige aankopen.

allereerst een advent kalender van blomsterstuga, dat leuke winkeltje in Groningen, waar ik van de zomer ook wat spulletjes had gekocht.

ik verheug me nu al op het uitpakken

Op knottenwol zag ik een heel leuk sjaaltje om te maken. Het wordt verkocht als pakketje met het garen en het patroontje erbij. Dit leek me heel leuk om te maken van mijn gesponnen garen, maar ik kon de verleiding van de mooie bol niet weerstaan, en in dit geval nam ik de oproep om vooral bij lokale ondernemers te kopen graag ter harte.

Bij  Froukje van den Brink won ik een prachtig projecttasje!

Froukje, nogmaals bedankt, ik ben er heel blij mee! En de net gekochte bol met patroon past er prima in!

En toen zag ik op Facebook een aanbieding voorbij komen van Janneke Plomp: een pakket spinwol met heerlijke goodies erbij:

Al meteen had ik er een idee bij. Ik ga het in kleine stukjes verdelen, dat allemaal achter elkaar spinnen en twijnen met een draadje grijze gotland.

Ik verdeelde de wolletjes alvast in spinklare porties, zodat ik er binnenkort mee aan de slag kan. Alleen een lontje tencel en sarizijde kreeg ik niet goed verdeeld, dus dat hield ik apart voor mijn tolletje. Dat lukt goed:

Ondertussen brei ik aan mini kerstballen van Arne en Carlos. Alleen brei ik de motiefjes niet in, maar maas ze op de ballen. De bedoeling was, dat ik tijdens advent elke dag een bal zou maken, maar waarschijnlijk heb ik daar in december niet elke dag de tijd voor, dus ben ik maar alvast begonnen.

Zojuist was er open dag op de school waar ik werk. Vanwege corona was deze digitaal, door middel van Webinars, waarbij potentiele leerlingen filmpjes kunnen kijken en kunnen chatten met docenten. Het moet een enorme klus geweest zijn om dit te maken en goed te laten verlopen, ik heb grote bewondering voor de mensen die dit zo mooi hebben gemaakt!

Vandaag moest ik samen met een collega klaarzitten om vragen via de chat te beantwoorden. 

Door de ervaringen van gisteren en de tijd van het jaar, wist ik dat er niet zoveel leerlingen te verwachten waren, dus pakte ik mijn spintolletje erbij.

Het resultaat na 2 uur: 3 kijkers, 1 vraag en een volle spintol...

 

 

Daar ben ik weer!

Hèhè, daar ben ik dan weer. Eindelijk weer eens een blogje.

Het is lang gelden dat ik voor het laatst schreef. 

Dat het wereldwijd rondwarende coronavirus ons dagelijks leven behoorlijk op zijn kop zet is natuurlijk allang geen nieuws meer. Sterker nog, het is bij velen van ons al wel min of meer "gewoon". Maar het deels online en deels op school lesgeven zorgde ervoor dat ik niet de rust kon vinden om eens te bloggen.

Bovendien is het blogger-programma veranderd, waardoor het niet meer werkt op mijn oude IPad. Ik moest dus even uitvogelen hoe ik het op een andere manier kon doen.

We hebben genoten van een heerlijk weekje weg in de herfstvakantie. Niet ver van huis, lekker in een huisje het bos, en nog op de valreep een heerlijk etentje, net voordat de horeca weer moest sluiten.

Bij Trollenwol in Driebergen trakteerde ik mezelf  op wol en tijdschriften:

En sinds kort mogen wij weer meer lessen op school geven! Het is een bijzondere ervaring: kooklessen met een mondkapje op. Ook tijdens de begeleiding bij rekenen draag ik het veel, want meekijken in een boek of op een scherm lukt toch echt niet op 1,5 meter afstand. 

En ook dat wordt al aardig gewoon.

Op de dag dat het dragen van een mondkapje in de verkeersruimten in school verplicht werd, had ik een les naaitechnieken. Dus wat kan je nou beter doen dan met de studenten mondkapjes maken?

Voor mij en mijn gezin maakte ik ook een voorraadje, want het dringende advies om ze te dragen was onderweg. Ik wilde ze wel van leuke lapjes.

Op ander handwerkgebied heb ik niet stil gezeten. Ik heb veel gepost op Mijn Instagram account, dus dat laat ik hier nu even weg.

Tot slot nog een ontroerende anekdote over een fijn en beetje emotioneel moment op school:

Na ruim 8 maanden alleen maar online rekenles, had ik een groep vorige week voor het eerst weer live.

Een aantal studenten zat al, de rest was aan het binnendruppelen. Zonder iets te zeggen tekende ik een grote smiley op het bord, en ik begon te schrijven: "Ik ben héél blij dat ik jullie weer in het echt zie". 

Tijdens het schrijven werd het muisstil, en toen ik het laatste woord opschreef hoorde ik in koor:

"WIJ OOK !"

Tot gauw!

Opruimen en afmaken!

De vorige keer schreef ik over het Zweeds borduren, een voor mij nieuwe techniek, die ik heel leuk vind om te doen. Ik maakte nog een boekenlegger en dit naaldenmapje:


Maar ik wist dat ik ooit eens op de handwerkbeurs een pakketje had gekocht met vogeltjes, en die vond ik na enig zoeken.
Ik maakte ze nu maar eens:

En het zoeken was aanleiding om al mijn handwerkspullen eens goed uit te zoeken en op te ruimen.
Mens, wat verzamel je in een paar jaar tijd toch een hoop spullen!
En als je veel verschillende dingen leuk vindt, slibt de boel al snel dicht...
Dus ik ging systematisch en grondig te werk: echt alles aan kralen, garen, lapjes, pakketjes en ander spul is door mijn handen gegaan.
Avonden lang heb ik garen op kaartjes gewikkeld, kraaltjes op soort gesorteerd en lapjes uitgezocht.
Een stapel zeer oude overhemden heb ik eindelijk eens tot handzame patchworklapjes geknipt en op kleur gesorteerd:

Je komt ook allerlei spulletjes tegen waarvan je niet meer wist dat je het had, en waarvan je je afvraagt waarom je dat in vredesnaam ooit hebt gekocht...
Met spullen waar ik echt niets meer mee doe kon ik een paar collega's blij maken, de rest gaat naar de kringloper.

Pakketjes en onafgemaakte projecten die ik wel nog wil maken stopte ik in een doos. Hier ga ik iedere week iets uithalen om te maken.

Ik begon met het afmaken van een gehaakte kralenketting. Een uitdaging als je inmiddels drie leesbrillen verder bent. Maar onder een goede lamp is het uiteindelijk gelukt:

En dan het geborduurde alfabet met muziekinstrumenten, bedoeld om boven de piano te hangen...
Zo af en toe helpt Pieter mij er fijntjes aan herinneren dat dat er ook nog ligt.
Ik ben er zeker 20 jaar geleden aan begonnen, en 14 jaar geleden is het mee verhuisd, waar het prachtig zou staan op de donkergroene muur

Ik heb met mezelf afgesproken dat ik elke week een letter maak, dan zou het voor de herfstvakantie af moeten zijn.

En dit weekend wil ik mijn truitje dat ik voor de zomer begon af hebben, het schiet al aardig op:

In ieder geval is alles weer netjes en overzichtelijk, en ik weet weer wat ik heb.
Dat is wel gevaarlijk:
Ik wil weer allerlei dingen doen waarvan ik een beetje was vergeten dat ik dat óók heel leuk vind om te doen...

Iets heel anders

Inmiddels zijn we alweer een week terug van een weekje weg. We konden nog een huisje boeken voor een weekje, onderin Groningen, op de grens van Drenthe.
We hebben een heerlijke week gehad, met voor ons heerlijk weer! Menig maal hebben we tegen elkaar gezegd dat we af en toe een bui véél liever hebben dan een hittegolf.
Hadden we niet moeten zeggen...
Tijdens een regenachtige dag hebben we met de auto getoerd,  en zo kom je nog eens ergens

In een handwerkblad had ik iets gelezen over Zweeds borduurwerk, påsöm.
Vroeger werd dit op de klederdracht geborduurd. Ik heb er wel wat mee, alles wat met klederdracht en folklore te maken heeft vind ik leuk, zeker als het zo kleurrijk is als dit.
Er is een webwinkel die de benodigde materialen ervoor verkoopt: https://www.blomsterstugawebwinkel.nl

de winkel (aan huis) is ook in het echt te bezoeken, maar Loppersum is nou niet echt naast de deur.
Vanaf het vakantie adres was het goed te doen, dus poekelden we die kant op, gewapend met een thermoskan koffie voor onderweg terug. ( gezien de beperkte mogelijkheden op terassen of teveel drukte, namen we koffie mee als we gingen toeren).

Na een leuke rit binnendoor (lang leve google maps), kwamen we aan bij wat ongetwijfeld het goede adres moest zijn, wat een leuk huis!

Van tevoren had ik al gekeken wat ik in ieder geval wilde hebben, zodat het voor Pieter en Silke niet al te lang zou duren.
Ik kocht een paar boeken en wat materiaal, en twee pakketjes om tasjes te maken.

Toen ik klaar was, zaten Pieter en Silke heerlijk aan de picknicktafel in de tuin aan de koffie...
Huh? Ben je nou al klaar?


De tasjes zijn inmiddels ook klaar:


Ik vind ze geslaagd!

Tour de fleece: eindsprint, finish en nabeschouwing

Het zit erop, de tour is uitgereden zonder al teveel zadelpijn.

De eindsprint:
De gele lont heb ik voor het laatst bewaard. Deze verdeelde ik in 8 stukken, en van elk stuk maakte ik 4 strips:

Nog net op het nippertje kreeg ik hem op mijn wiel.

Twijnen heb ik een dag later gedaan, ik vind dat dat mag, zie dopinggebruik.

De finish:
De lengte van het parcours: in totaal heb ik 1827 meter geponnen, alles driedraads.
De zwaarte van het parcours: in totaal heb ik 721 gram gesponnen.

De berg-etappes: ( uitdagingen en nieuwe ervaringen)
Het spinnen van linnen, viscose en ramie was voor mij nieuw. Ook met alleen zijde had ik nog niet veel ervaring. Omdat het kleine beetjes waren, heb ik het op een tol gesponnen. Het voordeel is dat dit wat controleerbaarder is, waardoor je het goed in de vingers krijgt.

Alternatief parcours: 
Na het zien van het filmpje over navajo twijnen op een tol kreeg ik een beetje kramp in m'n kuiten: het jongleren met tol, bolletje en draad zag ik niet zitten.
Dus bedacht ik een alternatieve methode, waarbij ik eerst de draad hakend om mijn nostepinne wond, om hem daarna te twijnen.
Dit bevalt me uitstekend, en het resultaat is een prachtig dun draadje:

Terug fietsen:
Een van de strengen was veel te strak getwijnd. Ook na het wassen krulde het veel teveel in elkaar. Er zat dus niets anders op dan het nog een keer door het wiel te halen om het teveel aan twist er weer uit te halen. Dat laatste was zo gepiept, maar het uit de war halen van de krinkelende strengen kostte me de hele middag.
Toch ben ik heel blij dat ik het gedaan heb, want nu is het een prachtig draadje!

Dopinggebruik: ( een beetje vals spelen)
Omdat het terugtwijnen van de overtwiste draad veel tijd had gekost (zie terug fietsen), was ik achter geraakt op de ploeg. Het spinnen van de laatste lont lukte precies op tijd, maar het twijnen deed ik een dag later. Bovendien heb ik geen enkele rustdag gehouden, dus ik vond het gerechtvaardigd.

Lekke banden en valpartijen:
Bij het spinnen van de viscose is mijn tol talloze keren op de grond beland. Maar ineens had ik het in de vingers en is de rest zonder schaafwonden verlopen.

Het navajo twijnen zit nu goed in mijn vingers. Wel heb ik ervaren dat bij elke klos (behalve de laatste) de draad minimaal één keer, veelal vaker, knapt.
Als het vaak gebeurt word je wel handig in het hersellen ervan en zie je er niks van in het eindresultaat.
Mijn kinderen werden nooit verdrietig als het laatste stukje van hun ijslollie op de grond belandde, omdat ik ze had wijsgemaakt dat dit zo hoort bij ijsjes op een stokje: de fabrikant doet een klein beetje meer ijs op het stokje, omdat het laatste stukje er altijd af valt. Dat hoort zo.
Dit is net zoiets, blijkbaar is het vanzelfsprekend dat je draadje af en toe knapt.
Bij deze streng had ik de meeste lekke banden:

En nu ga ik lekker uitrusten van de tour.


En bedenken wat ik met al dat mooie garen ga doen...