Als een aap met veren

Zó trots ben ik op mijn vestje!
Het model is niet zo bijzonder, hoewel ik nog niet eerder een vest dwars gebreid heb, maar wel het feit dat het is gemaakt met wol die ik zelf heb gesponnen.
Het was een beetje ambitieus om na een beetje oefenen meteen een grote hoeveelheid voor een kledingstuk te gaan spinnen, maar ik ben gewoon maar in het diepe gesprongen en begonnen. Volgens kenners zal ik waarschijnlijk een hoop fout hebben gedaan, maar het kan zo zijn voordelen hebben als je nog niet zo veel technische kennis hebt: het belemmert je ook niet...
Er was best veel dikte verschil in de draad, maar gelukkig is de wol (merino) zo "tolerant", dat het precies deed wat ik hoopte bij het wassen en blokken.

In totaal zitten er 33 kleuren in, die ik voor het spinnen heel zorgvuldig in een uitgekiende volgorde had gegroepeerd.

Bij het breien heb ik gewoon de bollen in de goede volgorde opgebreid.
Stomtoevallig kwam het zo uit, dat de koele tinten met de herhaling ervan aan de voorkant kwamen en de andere kleuren aan de achterkant.
Zo ziet het eruit of er vreselijk over is nagedacht en ik dus zou beschikken over een groot ontwerptalent.
En voor de niet-lezers van dit blogje laat ik dat lekker zo...

Inmiddels zit de eerste 50 gram van mijn sprookjeswol alweer "aan het spit".
Wat ik hiermee ga doen weet ik nog niet.
Eerst maak ik mijn testknit voor een shawl af van Katrina, een Amerikaanse podcaster.
Een leuk ontwerp met veel verschillende kantsteekpatronen, heel leuk om te breien.
Wordt vervolgd dus.

Allemaal cadeautjes

Heerlijk, kerstvakantie!
Dat betekent, naast tastbare, ook immateriële cadeautjes, zoals doen waar je zin in hebt, vooral niet doen waar je geen zin in hebt, een hele dag breien als je dat wil, geen wekker hoeven zetten en het allerfijnst: je niet meteen hoeven aankleden als je opstaat, maar eerst op je gemakje koffie drinken tot je goed wakker bent, heerlijk!
Het kerstpakket op MBO college Hilversum is inmiddels een traditie. Het oude jaar wordt afgesloten en de kerstvakantie ingeluid met een markt in school, waar verschillende (lokale) winkeliers kramen vullen met hun artikelen.
Voor een flink bedrag krijgen wij bonnen, die we kunnen besteden in de kramen. Zo kun je uitkiezen wat je echt leuk vindt! De afdeling horeca verzorgt heerlijk eten en drankjes en muziek maakt het feest compleet. Dit is altijd heel gezellig.

Dit jaar koos ik voor een boek, jasmijnthee, winterthee, heerlijke kaas (die neem ik altijd) en van de laatste bonnetjes nog bananen broodmix.
Van het ROC van Amsterdam, waar wij onderdeel van zijn, krijgen we elk jaar een bol.com bon, die altijd meteen door mij wordt besteed.
Dit keer had ik me voorbereid door alvast een verlanglijstje te maken, en door een extraatje van de afdeling kon ik er nog een boek bij bestellen!

De stitch bible is een echte must-have voor breiers.
Wat een prachtige stekenpatronen staan er in! Vooral de uitleg over meerderen en minderen is heel waardevol, omdat dit bij steekpatronen vaak heel lastig is.
De patronen worden allemaal weergegeven in schema's in plaats van tekst, en omdat mijn Japans niet meer is wat het geweest is, ben ik erg blij dat de tekenverklaring in het Engels is!
In het nieuwe jaar wil ik me verdiepen in het brioche breien, dus heb ik ook het boek van de brioche-goeroe aangeschaft. Genoeg te lezen dus. Maar daar kom ik eigenlijk niet echt aan toe, want de breinaalden tikken bijna continu:


Nu ben ik de boorden aan het maken, het schiet al aardig op.
Lezen doe ik op het ogenblik alleen in bed, voor het slapen gaan. Dat kan van alles zijn: thrillers, kookboeken, een oude streekroman als mijn hoofd vol zit...
Nu ik spin heb ik net een boekje gelezen over allemaal schapenrassen.

En daar slááp je lekker op....

Blij met een simpel proeflapje

een paar blogjes geleden liet ik al trots mijn zelfgesponnen wol zien:

Hoewel ik nog bezig ben met andere dingen, zocht ik toch vast een patroon voor een mouwloos vest en kon ik het niet laten vast een proeflapje te breien om de stekenverhouding en naalddikte te bepalen, zodat ik na wat rekenwerk ook echt kan beginnen. En wat ben ik trots op mijn proeflapje! Wat soepel gebreid op naald 4,5, werd het lapje veel regelmatiger dan ik had verwacht. En na het wassen zag het er prachtig uit!

Hoe je zó blij kan zijn met een eenvoudig proeflapje... Maar eerst moeten mijn sokken nog af, die schieten al op:

En ik kan de conclusie trekken dat het pairfect garen niet past bij mijn voeten: om de kleuren uit te laten komen moet er een enorm lang been gebreid worden, waaraan vervolgens een klein hobbitvoetje komt. De proporties kloppen niet...

Over het vestje dat ik aan het breien ben, ben ik tevreden,

maar het wordt een beetje saai breien nu, dus ik mag het van mezelf afwisselen met m'n nieuw te breien vest van mijn gesponnen wol.
Wordt vervolgd dus.

Benefiet

Afgelopen woensdag was de benefietavond voor het ouderenfonds bij ons op school.
Het was een superavond: een geweldig leuk optreden van Karin Bloemen, de cover-band Hot Town en heerlijke hapjes van de afdeling horeca maakten het tot een feestje.
Een groot succes was de veiling. Elke afdeling had een bijdrage geleverd en er werd flink geboden!

Tijdens deze avond verkocht ik ook wat uilenpakketjes. Niet zo heel veel, dus ik hoop er tijdens onze kerstmarkt nog een paar te verkopen.
Dankzij de grote inzet van onze leerlingen en de organisatoren, is het enorme bedrag van €6870,- opgehaald!
Dat betekent een kerstdiner voor 458 eenzame ouderen!!

Nostepinne

Ik gebruikt bollen wol het liefst vanuit het midden, zodat tijdens het breien de bol niet alle kanten op schiet.
Voor garen dat op strengen wordt verkocht, en nu voor mijn zelfgesponnen garen, gebruik ik een wolwinder. Deze is goed geschikt voor grotere hoeveelheden, en maakt mooie cakes van de wol.
Het oog wil ook wat: zo'n mooi opgecakete bol ziet er prachtig uit!
Maar voor kleine hoeveelheden dun garen, zoals mijn restjes sokkenwol, is zo'n winder niet geschikt. Je kunt dan een nostepinne gebruiken: een glad, iets taps toelopend stokje van hout. Te koop in alle soorten en maten, eenvoudig of bewerkt, met of zonder handvat, in ieder geval wel prijzig!

Ik zag mijn voorraadje sokkenwolrestjes al helemaal voor me in mooie cakejes...
Dus ging ik op zoek naar iets dat ik kon gebruiken als nostepinne. (Prachtig woord trouwens).
Het moest een beetje dun zijn en dus wat taps toelopend, zodat je het cakje er makkelijk af kunt schuiven.
Hoe simpel kan het zijn: gewoon een kwast, heel bruikbaar!

Na wat oefening lukte het me om heel aardige mini-cakejes te krijgen:

De kunst is om steeds onder ongeveer dezelfde hoek te wikkelen. Soms de hoek een beetje wijzigen om de vorm wat te veranderen. Het laatste stukje vastzetten met een haarclipje van de Zeeman, klaar.

En zo heb ik vandaag een heleboel bolletjes veranderd in cakejes:

Of ik niks beters te doen heb?
Ja, maar het is zo leuk!
toch een soort van een "opwindend" bestaan...
Ik heb nog wel brood gebakken vandaag. Mijn broer gaf me wat meel mee van de molen in Laren om te proberen: Larens donker.
Oh, wat ruikt dat toch lekker als je brood bakt!

Ziet er niet gek uit hè! En hij was heerlijk, dank je wel,Robbert! Toch binnekort deze molen maar eens opzoeken en een voorraadje meel inslaan...

Ruim een kilometer!

Vandaag heb ik alle gesponnen wol gecaked tot mooie bolletjes.
Alles bij elkaar heb ik ruim een kilometer garen gesponnen.
Wat ik als beginner best had kunnen bedenken, is dat naarmate je meer spint, het garen dunner en regelmatiger wordt. Het was dus eigenlijk niet zo slim om meteen voor een kledingstuk garen te spinnen, want er is best een groot dikteverschil.
Nou ja, ik zie wel...

Dit zijn de strengen:

En hier zijn de bolletjes.
Genummerd, zodat de kleurvolgorde steeds hetzelfde is:

Blijk ik in de kleurvolgorde bij het spinnen toch een fout te hebben gemaakt, maar waarschijnlijk ben ik de enige die dit zal zien als het eenmaal een mouwloos vestje is...

Kanjers!

Gisteren heb ik met m'n helpende-klas de laatste hand gelegd aan de mutsjes voor de goed gemutste breicampagne van het ouderenfonds en innocent: mutsjes afgemaakt, briefje erbij, groepsfoto gemaakt en erbij gedaan, tellen en uitrekenen wat het heeft opgeleverd...
115 mutsjes zijn er gemaakt! En meer dan de helft van de mutsjes is gemaakt door deze twee kanjers van meiden:

Dit zijn Naomi Boerma en Lisa Roelofs. Zij hebben een mini breiloom gekocht en zijn in hun vrije tijd aan de slag gegaan.
Ieder hebben ze in krap twee weken 30 mutsjes gemaakt!!

Hier nog even de mutsjes van dichbij.
Meiden: namens het ouderenfonds heel hartelijk bedankt.
Hulde!
Een tien met een griffel!
De zoen van de juf laten we maar achterwege, daar zitten jullie waarschijnlijk niet op te wachten 😘👍

Uilenfabriekje

Onze afdeling gezondheidszorg van het MBO college Hilversum heeft een grootse actie op touw gezet voor het ouderenfonds. Een maand lang gaan onze studenten op allerlei manieren zoveel mogelijk geld bijeen brengen voor dit doel.
Mijn jaarlijkse bijdrage met mijn klassen aan de goed gemutste breicampagne valt hiet precies in, dus dat kwam prachtig uit!
Maar nu kon ik ook het Mi-Tale project onder de aandacht brengen. In mijn blogjes van 5 juli, 4 augustus en 7 september schreef ik al over deze actie. De haak-en breipatronen staan inmiddels ook op de site van het ouderenfonds.
Nu, heet van de naald, komt er nog een derde versie bij: eentje van vilt, voor mensen die ook een geur(b)uiltje willen maken, maar niet kunnen breien en haken.

Dit is'm dan:

Ik hoop het patroon ervoor binnenkort ook op de website van het ouderenfonds te zien!

Terug naar de schoolactie. Rond het mi-tale project wilde ik graag een bijdrage leveren. Daarom stelde ik voor om 50 pakketjes samen te stellen, waarin alles zit wat je nodig hebt om twee uiltjes te maken. Deze zullen op onze benefietavond worden verkocht. Natuurlijk zit er een briefje met informatie bij en een aanmoediging om in ieder geval één uiltje op te sturen, waarmee je een dementerende oudere blij maakt. Dit weekend ben ik ermee bezig geweest:

patroon tekenen, alle materialen knippen en verdelen,

100! Lavendelkussentjes gemaakt,

De materialen alvast in de zakjes gedaan,

En vandaag het papierwerk in orde gemaakt en er bij ingestopt.

Het resultaat: 50 diy pakketjes! Ik vind ze er best professioneel uitzien.
En nu maar hopen dat ze allemaal verkocht worden...

NT2

Het is zo leuk om les te geven aan NT2 studenten (nederlands als tweede taal): ik leer veel van de verschillende culturen en gewoontes, en kijk ook met andere ogen naar het Nederlands. Spraakverwarring en woorden met verschillende betekenissen leiden vaak tot grote hilariteit.
Een paar weken geleden liet ik bij de kookles zien hoe je bloemen kunt snijden uit een komkommer. Toen ik tijdens de demonstratie gedachteloos zei dat je eerst het kontje eraf moet snijden, kwam er een bulderende lach van één van de studenten. Na een creatieve en uitbundige uitleg van haar (zij sloeg zichzelf op haar billen onder de uitroep "butt"), lachte de hele klas mee.
En ik realiseerde me hoe raar onze taal toch eigenlijk is...
Op verzoek wordt er een aantal keren typisch Nederlands gekookt. Deze week stond er stamppot op het menu.
Tijdens het eten vertelde één van de studenten, een vrouw met een aanstekelijke lach die heel smakelijk kan vertellen, hoe zij bij aankomst in Nederland voor het eerst kennis maakte met het Nederlandse eten. Haar Nederlandse man had als welkomstmaal hutspot gekookt.
"Nou, welkom in Nederland" bedacht ze zich midden in de nacht, toen de uien hun werk gingen doen...
De volgende dag deed een andere student een dappere poging om in het Nederlands aan een klasgenoot, die de kookles had gemist, uit te leggen wat stamppot rauwe andijvie is:

"Aar-dáplen mettuh, met uhh

MET GRAS!"

Over geuren en gedachtensprongen

Wees gerust, dit is géén zweverig blogje.
Hoewel de titel anders doet vermoeden, sta ik nog stevig met beide pootjes op de grond.

Er is iets raars met geuren: een bepaalde geur kan op zichzelf heel lekker zijn, maar je in sommige situaties doen twijfelen. Er klopt iets niet. Ken je dat?
Deze week nam ik een nieuw stuk haarzeep uit mijn voorraadje, dit keer met rozemarijn.
Nu ben ik dol op de geur van rozemarijn, maar als het tijdens het haar wassen ruikt alsof je een Franse schotel aan het koken bent is dat verwarrend: vind ik dit nou lekker of niet?
Ik ben er nog niet uit...

Wegens late diensten van Pieter en Silke, eet ik vanavond alleen met Jasper.
Met gegrilde courgette doe ik hem een groot plezier, maar daar moet nog iets bij.
Pasta of rijst? Mhu... Puree? Nee...
Met deze gedachten stap ik onder de douche, zeep mijn haar in...

Vanavond eten we gegrilde courgette met rozemarijn-aardappeltjes uit de oven!

Over een feestje en therapeutisch breien

De entreegroepen bij ons op school zijn gevuld met mensen uit allerlei verschillende culturen. Afgelopen woensdag was er een culturenmarkt: als afsluiting van een project presenteerden de studenten in groepjes hun landen van herkomst.
Natuurlijk ging ik even een kijkje nemen, en omdat Silke ook vrij was, ging ze gezellig mee.
Tjonge, wat hadden ze uitgepakt: met prachtige kleding, mooie versieringen en heerlijke hapjes en drankjes was het lokaal vol met kleur en geur!
Er was heel hard gewerkt om er iets moois van te maken, waardoor het een feestelijk gebeuren werd.

Prachtige kapsels en kleurige kleding

En heerlijke hapjes en drankjes, veelal geserveerd uit mooie kannetjes en glaasjes, wat bij Silke de vraag deed rijzen waarom we hier niet van die leuke spulletjes hebben in plaats van die saaie bekers en glazen...

Later trof me iets vervelends op het werk dat me meer geraakt heeft dan ik aanvankelijk dacht.
Het liefs wilde ik alles zo snel mogelijk uit mijn gedachten bannen, maar omdat er maatregelen genomen moesten worden, was ik er noodgedwongen een deel van de dag mee bezig.
Een beetje katterig kwam ik thuis, heb me op het koken gestort, wat heerlijke verse tomatensoep opleverde maar helaas niet de spinsels uit mijn hoofd kon verdrijven.
Dan is er één remedie: gordijnen dicht, verwarming een graadje omhoog, pyjama aan, thee met veel honing, op de bank, brei-podcast opzetten, beginnen aan een nieuw breiwerkje en breien tot de damp er af slaat!
In dit geval sokken van de overgebleven kerstwol:

Zo.
Alle narigheid van me afgebreid!
En vannacht heb ik heerlijk geslapen...

Topweek, vervolg

Ik zei het in mijn vorige blogje al: het leukste van deze topweek is, dat ie nog niet om is.
Klopt.
Er is nog meer leuk nieuws!
De jaarlijks terugkerende mutsenmakerij met leerlingen voor de goed gemutste breicampagne voor het oudernfonds valt perfect samen met de goede doelen actie van onze afdeling, het kan niet mooier: dinsdag begin ik met een klas aan deze actie.
Eindelijk vond ik de perfect maat breiloom om deze kleine mutsjes sneller te kunnen maken, én een webwinkel die een grote hoeveelheid snel kon leveren! Hobbydoos.nl

Gisteren kwamen ze binnen.

En natuurlijk probeerde ik ze meteen uit.
Met iets dikkere wol krijg je een prima resultaat!

Ik beloof altijd dat ik voor elk door een leerling gemaakt mutsje er eentje bij maak. Omdat het een grote klas is, ben ik maar alvast begonnen:

Maar het wandkleed van de lapjes van de entreegroep moest ook nog af. Dat is gelukt:

En na het doen van een enorme berg administratieve werkzaamheden voor school is deze topweek met topleuke dingen, maar ook topdrukte nu dan echt om.

En nu mag ik iets voor mezelf gaan doen!

Wat een topweek!

Het begon maandagochtend al met de presentaties van onze leerlingen, die hun lessenseries op Globe, centrum voor kunst en cultuur in Hilversum, afsluiten met een eindproject: ze schrijven een verhaal, spelen het door middel van poppenspel, waarbij ze de poppen en het decor ook zelf maken. Daarnaast maken ze een animatiefilmpje.
De kwaliteit was dit keer zeldzaam hoog!

De filmpjes zijn echt het bekijken waard! Hier zijn de linkjes:
https://youtu.be/uOdjvARE-2g
https://youtu.be/nbplUcXPdzA
https://youtu.be/3hI-MAhOtR0
https://youtu.be/l-LtEsjdqoQ

Dinsdag werd uitleg gegeven over het goede doelen project dat onze afdeling (gezondheidszorg) van MBO college Hilversum groots gaat aanpakken.
Er bleek gekozen te zijn voor het ouderenfonds, en natuurlijk was ik daar héél blij mee! Meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om het mi-tale project met de uiltjes onder de aandacht te brengen, en ik ga hiermee een bijdrage leveren. Daarover later meer.
Al een aantal jaren doe ik met mijn klassen mee aan de goedgemutste breicampagne, waarvoor je hier de link vindt. Laat dit nou precies gelijk vallen met onze actie! Aankomende week wordt er een begin gemaakt met het maken van zoveel mogelijk mutsjes.

Vorige week hoorde ik een zwangere collega vertellen dat zij op eerste kerstdag is uitgerekend.
Dit doet bij een breier als ik meteen alle (kerst)bellen rinkelen, dus zo snel mogelijk Jo An van http://wolhalla.nl/page:1_welkom gemaild om te vragen of ze misschien een wolletje had met traditionele kerstkleuren er in.
Dat had ze.
Dus zodra het binnen was heb ik als een bezetene zitten haken en breien om op tijd dit setje af te krijgen:

Lief hè 

Gisteren kwam het  wolletje van mijn sokkenabonnement van  http://www.dutchwooldiva.nl/store/
 Binnen, waar ik helemaal blij  van werd:

En de naam van de kleur is geniaal: o-negatief.

En wat nou het leukste is van deze topweek: hij is nog niet om...

Druk als een oud baasje zonder werk

Dat zei mijn oma altijd als zij bezig was met van alles en nog wat, zonder precies aan te kunnen geven wat er nou precies gedaan was.
Zo voel ik me nu ook een beetje: verschillende projecten tegelijkertijd, een hoofd helemaal vol met allerlei ideeën en een heleboel klussen en klusjes voor school, die ik niet mag vergeten. Hiervoor heb ik een simpele, maar doeltreffende remedie: lijstjes! Alle klusjes schrijf ik onder elkaar en zodra er iets klaar is, streep ik het door. vooral dat laatste is belangrijk! Het lucht op als je het lijstje korter ziet worden! (Hoewel een gedane klus nog weleens een volgende met zich meebrengt, maar dat is een ander verhaal).
Nu kan ik de sjaal laten zien die ik breide voor de geefster van het spinnewiel, want die is inmiddels ontvangen.

En van mijn eerste spinseltje een buideltje gemaakt met een zeepje er in als extra aardigheidje.

De uiterste inzenddatum voor de cal van Emma Potter naderde al, dus de Liula sjaal moest af!

Met de wol die al maanden uitnodigend ligt te gloeien in mijn kast, heb ik nu een begin gemaakt met een vestje voor mezelf.

Wegens instortgevaar waren onze eetkamerstoelen hard aan vervanging toe, dus op naar de Zweedse möbelgigant voor nieuwe.

En ook een fijne leesstoel meegenomen, zodat Pieter eindelijk eens lekker kan zitten en zijn benen kwijt kan.

En ondertussen regelmatig een uurtje oefenen met spinnen...

Over popelen en geduld hebben

Normaal gesproken gaan we in de herfstvakantie altijd een midweekje weg, maar omdat we niet wisten of we een auto zouden hebben, besloten we niets te boeken en thuis te blijven.
Is ook niets mis mee, want ik heb altijd genoeg te doen.
Nu we dus de huur van een huisje uitsparen, vond ik het wel geoorloofd mezelf te tracteren op een voorraad spinwol. Eerst georiënteerd bij verschillende webwinkels, en uiteindelijk besteld bij Meervilt, die voordelig mooie zachte wol levert, en snel ook bleek, want vandaag kwam het pakket binnen.
Nou, ik heb mezelf goed bedeeld: als ik deze hoeveelheid tot sokkenwoldikte zou kunnen spinnen, kan ik het hele Amerikaanse leger ermee van sokken voorzien.
Het zal wat dikker en onregelmatiger uitpakken, dus een hes voor mezelf is uiteindelijk de bedoeling.
 

Onder het mom "als je iets doet, doe het dan goed" meteen maar alle kleuren die ze kunnen leveren (54) in een set van 10 gram per kleur besteld.

Een kilo wit om mee te beginnen. En de regenboogjes kon ik niet weerstaan...
Een gekleurde draad twijnen met een witte lijkt me heel leuk. Het wit kan ook gemixt worden met een kleurtje en ik kan natuurlijk ook een geheel witte draad maken en met verf aan de gang gaan. Mogelijkheden genoeg dus!
Maar ik moet nog even geduld hebben, want de sjaal voor de geefster van het spinnewiel moet nog af, en het wandkleed van de lapjes van school moet ook nog gemaakt.

Gelukkig vordert dit alles aardig, zodat ik van de week kan beginnen met spinnen!

Spinnen en vissen

Bij het typen van de titel realiseer ik me dat beiden zowel beesten als werkwoorden zijn. Iedereen die mij een béétje kent weet zonder verder te lezen wat welke in dit geval is.
Anyway,
Voor het spinnewiel dat ik kreeg was een nieuw verbindingsstukje voor de trapper nodig, dat ik zo snel mogelijk had besteld. Gisteren was het binnen, dus meteen gerepareerd, zodat het wiel spinklaar was. Maar ja, het huishoudelijke gaat natuurlijk gewoon door...
Je snapt dus wel dat ik bij het kiezen van eten bij het boodschappen doen maar één criterium had: makkelijk!
Na wat beginners-onhandigheid en wat vogelen met het remmen van de vlucht, lukte het me uiteindelijk om een acceptabel draadje te krijgen.

's Avonds kon ik de draden twijnen. En zie hier mijn allereerste op het wiel gesponnen wolletje! Niet gek vind ik zelf.
Mijn oefenwol is nu op, dus vanavond ga ik eens even kijken waar ik meer wol kan bestellen.

Hoefde ik maar twee dagen te wachten op een onderdeeltje, Jasper moest meer geduld hebben.
Al lang geleden hadden we hem een aquarium beloofd, dat wilde hij zo graag. Dus een set gekocht waar alles bij zat, deze geïnstalleerd en het water goed op temperatuur laten komen.
Niet gehinderd door enige kennis van zaken, togen we naar de dierenwinkel voor de visjes en de plantjes, waar bleek dat het aquarium toch minstens twee weken moest staan voordat je er vissen in kon doen...
Maar vandaag was het dan toch eindelijk zover. De verkoopster hielp ons heel enthousiast en wist er veel van!

En daar staat ie dan in vol ornaat, gevuld met visjes en plantjes!