Nostepinne

Ik gebruikt bollen wol het liefst vanuit het midden, zodat tijdens het breien de bol niet alle kanten op schiet.
Voor garen dat op strengen wordt verkocht, en nu voor mijn zelfgesponnen garen, gebruik ik een wolwinder. Deze is goed geschikt voor grotere hoeveelheden, en maakt mooie cakes van de wol.
Het oog wil ook wat: zo'n mooi opgecakete bol ziet er prachtig uit!
Maar voor kleine hoeveelheden dun garen, zoals mijn restjes sokkenwol, is zo'n winder niet geschikt. Je kunt dan een nostepinne gebruiken: een glad, iets taps toelopend stokje van hout. Te koop in alle soorten en maten, eenvoudig of bewerkt, met of zonder handvat, in ieder geval wel prijzig!

Ik zag mijn voorraadje sokkenwolrestjes al helemaal voor me in mooie cakejes...
Dus ging ik op zoek naar iets dat ik kon gebruiken als nostepinne. (Prachtig woord trouwens).
Het moest een beetje dun zijn en dus wat taps toelopend, zodat je het cakje er makkelijk af kunt schuiven.
Hoe simpel kan het zijn: gewoon een kwast, heel bruikbaar!

Na wat oefening lukte het me om heel aardige mini-cakejes te krijgen:

De kunst is om steeds onder ongeveer dezelfde hoek te wikkelen. Soms de hoek een beetje wijzigen om de vorm wat te veranderen. Het laatste stukje vastzetten met een haarclipje van de Zeeman, klaar.

En zo heb ik vandaag een heleboel bolletjes veranderd in cakejes:

Of ik niks beters te doen heb?
Ja, maar het is zo leuk!
toch een soort van een "opwindend" bestaan...
Ik heb nog wel brood gebakken vandaag. Mijn broer gaf me wat meel mee van de molen in Laren om te proberen: Larens donker.
Oh, wat ruikt dat toch lekker als je brood bakt!

Ziet er niet gek uit hè! En hij was heerlijk, dank je wel,Robbert! Toch binnekort deze molen maar eens opzoeken en een voorraadje meel inslaan...