Volgers

dinsdag 24 oktober 2017

Over popelen en geduld hebben

Normaal gesproken gaan we in de herfstvakantie altijd een midweekje weg, maar omdat we niet wisten of we een auto zouden hebben, besloten we niets te boeken en thuis te blijven.
Is ook niets mis mee, want ik heb altijd genoeg te doen.
Nu we dus de huur van een huisje uitsparen, vond ik het wel geoorloofd mezelf te tracteren op een voorraad spinwol. Eerst georiënteerd bij verschillende webwinkels, en uiteindelijk besteld bij Meervilt, die voordelig mooie zachte wol levert, en snel ook bleek, want vandaag kwam het pakket binnen.
Nou, ik heb mezelf goed bedeeld: als ik deze hoeveelheid tot sokkenwoldikte zou kunnen spinnen, kan ik het hele Amerikaanse leger ermee van sokken voorzien.
Het zal wat dikker en onregelmatiger uitpakken, dus een hes voor mezelf is uiteindelijk de bedoeling.
 

Onder het mom "als je iets doet, doe het dan goed" meteen maar alle kleuren die ze kunnen leveren (54) in een set van 10 gram per kleur besteld.


Een kilo wit om mee te beginnen. En de regenboogjes kon ik niet weerstaan...
Een gekleurde draad twijnen met een witte lijkt me heel leuk. Het wit kan ook gemixt worden met een kleurtje en ik kan natuurlijk ook een geheel witte draad maken en met verf aan de gang gaan. Mogelijkheden genoeg dus!
Maar ik moet nog even geduld hebben, want de sjaal voor de geefster van het spinnewiel moet nog af, en het wandkleed van de lapjes van school moet ook nog gemaakt.


Gelukkig vordert dit alles aardig, zodat ik van de week kan beginnen met spinnen!

zaterdag 21 oktober 2017

Spinnen en vissen

Bij het typen van de titel realiseer ik me dat beiden zowel beesten als werkwoorden zijn. Iedereen die mij een béétje kent weet zonder verder te lezen wat welke in dit geval is.
Anyway,
Voor het spinnewiel dat ik kreeg was een nieuw verbindingsstukje voor de trapper nodig, dat ik zo snel mogelijk had besteld. Gisteren was het binnen, dus meteen gerepareerd, zodat het wiel spinklaar was. Maar ja, het huishoudelijke gaat natuurlijk gewoon door...
Je snapt dus wel dat ik bij het kiezen van eten bij het boodschappen doen maar één criterium had: makkelijk!
Na wat beginners-onhandigheid en wat vogelen met het remmen van de vlucht, lukte het me uiteindelijk om een acceptabel draadje te krijgen.




's Avonds kon ik de draden twijnen. En zie hier mijn allereerste op het wiel gesponnen wolletje! Niet gek vind ik zelf.
Mijn oefenwol is nu op, dus vanavond ga ik eens even kijken waar ik meer wol kan bestellen.

Hoefde ik maar twee dagen te wachten op een onderdeeltje, Jasper moest meer geduld hebben.
Al lang geleden hadden we hem een aquarium beloofd, dat wilde hij zo graag. Dus een set gekocht waar alles bij zat, deze geïnstalleerd en het water goed op temperatuur laten komen.
Niet gehinderd door enige kennis van zaken, togen we naar de dierenwinkel voor de visjes en de plantjes, waar bleek dat het aquarium toch minstens twee weken moest staan voordat je er vissen in kon doen...
Maar vandaag was het dan toch eindelijk zover. De verkoopster hielp ons heel enthousiast en wist er veel van!


En daar staat ie dan in vol ornaat, gevuld met visjes en plantjes!

zondag 15 oktober 2017

Wat een bofferd ben ik!

Vorige week had ik spinles bij Mea van Amstel, in Hilversum. En dat was léúk!
Het wol uittrekken om te spinnen had ik natuurlijk al goed geoefend met mijn bogway handspinner, dus dat had ik al onder de knie.
Waar ik een beetje huiverig voor was, was het trappen met je voet(en) en het uittrekken van de wol met je handen tegelijkertijd.
Ik ben gewoon niet goed in het met handen en voeten tegelijk verschillende dingen doen. Niet voor niets ben ik een kluns in sporten en ik heb dan ook slechte herinneringen aan de gymlessen op de middelbare school, waar ik meestal wel een mager zesje scoorde omdat ik in ieder geval de induk wist te wekken dat ik heel erg mijn best deed.
Maar dat is een ander verhaal.
Ik bleek er voor niets tegenop te hebben gezien: het ging me al snel goed af!
Mea had dat al voorzien en paste haar les aan, door heel veel te vertellen over spinnewielen, mogelijkheden en materialen, en mij op verschillende wielen te laten trappen. Dat was heel interessant.
Mocht je zelf eens bij Mea een les willen volgen, dan is hier de link.
En nu nog een wiel. Maar ja, de prijzen....
De moeder van een goede kennis had er eentje staan, waar niets meer mee gedaan werd. Die mocht ik zomaar hebben!!
Na een eenvoudige reparatie die ik (met wat hulp) kan uitvoeren, zou hij het moeten doen. Ik kan niet wachten!
Dank je wel Anke!


En nu ga ik een mooie shawl breien als bedankje, dat is toch wel het minste...

En als klap op de vuurpijl bleek ik ook nog een give away te hebben gewonnen van
 Tirza Haasnoot
een mooi projecttasje, een steekmarkeerder en een steng wol, geverfd met rooibosthee.



Dank je wel Tirza!


zondag 8 oktober 2017

Gênante sokken!

Het kan sokkenbreisters niet gek genoeg zijn: alle kleuren, stekenpatonen en modellen komen voorbij en ideeën worden enthousiast uitgewisseld. Sokkenbreiers kunnen compleet in vervoering raken als er een nieuwe manier van een hiel breien is bedacht, of als er een nieuw bontgekleurd garen met glitter op de markt komt.
Niet-sokkenbreiers begrijpen hier helemaal niets van.
En pubers al helemáál niet!
Daar waar het ongegeneerd tonen van je ondergoed onder jongeren heel normaal schijnt te zijn, is het kunnen zien van een minuscuul randje sok absoluut iets om door de grond te zakken.
Als ze al gedragen worden, gaan de zo laag mogelijke enkelsokjes zo diep mogelijk de gympen in, en dat wat onzichtbaar is, moet ook liefst zwart, grijs of beige zijn.

Als ik bij het kennismaken met een nieuwe groep vertel dat ik graag sokken brei, vallen ze bijna om. En als de van verbijstering uitgerolde ogen weer in de kassen zitten, zijn ze klassikaal op mijn voeten gericht. Want dát willen ze wel eens in het echt zien!
De algemene blik is een mengeling van bewondering, want eigenlijk vinden ze het best knap dat iemand dat kan, en meewarigheid: daar ga je toch niet mee over stráát...


En toen ik met deze sokken bezig was, vroeg Jasper of ik ze ook echt ging dragen. Lekker ding... Even ter geruststelling: ik draag mijn sokken alleen onder een broek en alleen in dichte schoenen. Tuurlijk draag ik ze!
En als ik ze aan heb terwijl we ons gezamenlijk in het openbaar moeten begeven gaat hij maar tien meter achter me lopen.
Zoals een rechtgeaard puber betaamt.

woensdag 4 oktober 2017

Over huiswerk en digitale mutsen

In het kader van naaitechnieken ben ik met de entreegroep bezig geweest met het versieren van lapjes. De opdracht was een eenvoudige tekening te maken en die te borduren, in ieder geval met rijgsteken.
De verschillen in vaardigheden zijn erg groot in zo'n groep: de één beheerst en gebruikt (ook) andere steken, de ander heeft nog nooit een naald vastgehouden en moet dus zijn best doen om gelijke rijgsteken te maken.
Ze mochten kiezen: van het lapje iets maken voor jezelf, of de lapjes verzamelen, zodat ik er een wandkleed van kan maken, die natuurlijk op de afdeling komt te hangen.
Ze kozen voor het laatste.
Gisteren waren de lapjes klaar, en nu heb ik dus huiswerk: de lapjes aan elkaar zetten. Eerst wilde ik ze met de naaimachine aan elkaar naaien, maar gezien de grijze stof, kies ik toch liever voor iets kleurrijkers: ik ga ze met sierrandjes aan elkaar haken. Is wel meer werk, maar ik doe het met plezier!



Leuk zijn ze hè

Ook ben ik begonnen met het maken van mutsjes voor de goed gemutste breicampagne van Innocent, in samenwerking met het ouderenfonds.
Sommigen gingen haken, maar de meesten kunnen dit niet en kunnen ook niet breien, dus speciaal daarvoor heb ik enige jaren geleden een gepunnikt mutsje ontworpen. Hier sla ik drie vliegen in één klap: leren punniken, een mutsje voor het goede doel, en leren dat dit een activiteit is die je goed met kinderen kunt doen als je met kinderen gaat werken.

Maar eerst heb ik met de hele klas een digitaal mutsje gemaakt, waarmee alvast een aantal dubbeltjes zijn gedoneerd aan het ouderenfonds.

En nu geef ik dus een huiswerkopdracht aan de lezers van dit blogje: maak er ook eentje!
Het is heel simpel, je hoeft alleen maar een paar muisklikken te doen. Zodra je jouw mutsje deelt op facebook of twitter, is er automatisch 10 cent gedoneerd aan het ouderenfonds, zonder dat het jou iets kost.

Hoe doe je dat? Heel eenvoudig:
Ga naar http://www.degoedgemutstebreicampagne.nl/de-digitale-mutsenmaker

Je krijgt dan dit scherm:


Klik op een flesje, kleurtje en patroontje naar keuze. Kortom: volg de stappen.


Vul dan je naam in en klik op "maak en deel". Je kunt dan kiezen tussen facebook of twitter. Plaats tenslotte je mutsje.
Dat is alles!
Zo simpel, dat doe je toch even?