Draadje los: Thuis

Het is veel te lang geleden dat ik een blogje heb geschreven. Toen het hele land wegens corona op slot ging, duurde het even voordat ik weer wat ritme en regelmaat kon vinden. Het op afstand lesgeven zorgde voor een hoop drukte, en er moest in korte tijd heel wat gebeuren voordat het een beetje liep.
Gelukkig lukte het me al snel mijn draai weer te vinden en werk en privé weer een beetje uit elkaar te houden.
En de afgelopen weken heb ik menigmaal gedacht dat ik zó blij ben dat ik me met al mijn hobby's zo goed thuis kan vermaken!
Ik heb dus niet stil gezeten...
Veel handwerk podcasters maken op het ogenblik dagelijkse vlogs, zo ook Arne en Carlos, de Noorse breigoeroe's waar ik graag naar kijk. Zij startten een knit-along: elke dag een nieuw lapje om te breien. Hoewel ik zat andere dingen te doen had, besloot ik mee te doen. In plaats van de kleur in te breien, probeerde ik de rositud-techniek uit. Dit is een techniek uit Estland, waarbij je een draad tijdens het breien meeweeft, waardoor motiefjes ontstaan.

In de podcast werden mijn lapjes getoond, wat een eer!
Maar na een paar lapjes had ik het wel gezien en besloot ik ze toch maar "gewoon" te gaan breien. In mijn voorraad zat witte en blauwe sokkenwol, en toen ik het bij elkaar zag dacht ik meteen aan Delfts blauw. De lapjes zouden dan een soort tegeltjes worden en daarvan wilde ik een projecttas maken. Ik breide de lapjes aan elkaar met stroken om het geheel wat groter te maken en elk tegeltje prominent te laten schijnen.

Ik vond de tas heel geslaagd.

En dat vonden Arne en Carlos ook, want in één van de afleveringen werd mijn tas uitgebreid getoond en er werd vol lof over gesproken. Hoe leuk is dat!! Duizenden breiers van over de hele wereld deden mee!
Mocht je het willen zien, hier is de link. Vanaf 25.43 is te zien hoe mijn werk wordt bewonderd.

Verder breide ik nog een paar sokken:

Hoewel ik van nature al niet zo uithuizig ben, toch ben ik echt wel meer thuis dan anders. Alleen al het thuis werken maakt dat je niet heen en weer hoeft en boodschappen doen kost ook minder tijd, omdat je alleen even haalt wat je echt nodig hebt. Het voelt allemaal wat minder gejaagd, en om eerlijk te zijn vind ik dat eigenlijk wel fijn.
In plaats van snel even een makkelijke hap te maken omdat je moe thuiskomt, besteed ik meer tijd en aandacht aan de maaltijden, en vind ik ook de rust om eens wat te freubelen in de keuken.
Dat resulteerde in twee verjaardagstaarten (Silke en ik zijn allebei in dezelfde week jarig en zonder visite moet je er toch wat van maken)

Zelfgemaakte limonade en crackers

En kniepertjes, gebakken in mijn nieuwe wafelijzer, die ik kocht van de cadeaubon die we van het werk kregen voor onze inzet in deze rare tijd!

Ik verfde nog wat garen dat ik op mijn tolletje had gesponnen, samen met wat sokkengaren. Het is me eindelijk gelukt een mooi verloop er in te krijgen.