In april is mijn oudste broer jarig. Gezien de coronamaatregelen konden we natuurlijk niet bij elkaar komen, maar ik wilde toch een cadeautje geven. Hij heeft altijd een klein tasje bij zich, voor portemonne, sleutels enzovoort. Model supermarktshopper, maar dan mini. Heel leuk en handzaam, maar wel met het logo van de supermarkt er op.
Dus ik besloot een handzaam tasje voor hem te weven:
Het paste precies door de brievenbus, en mijn broer was er heel blij mee.
Mijn surface-tasje was zo langzamerhand ook wel aan vervanging toe, dus voor mezelf maakte ik ook een tasje, met de felste kleurtjes die ik kon vinden:
Op je werk heel handig, want als je hem per ongeluk ergens laat liggen weet iedereen dat ie van jou is. Het tasje heeft mijn werkplek nog niet gezien, want net toen ik hem in gebruik wilde nemen ging de school dicht. Dus nu gebruik ik hem thuis. Daar staat ie fleurig te wezen op een donkergrijze stoel.
En toen besloot ik dat ik nu wel goed genoeg geoefend had om me aan een kledingstuk te wagen. Ik durfde het ook aan om er zelfgesponnen garen voor te gebruiken.
Het bleek wat overmoedig: het model dat ik bedacht had bleek niet goed uit te pakken, en toen bleek ook de ketting te kort te zijn. Tja, daar zit je dan met je lap.
Wel een mooie lap...
Ik heb het van het raam gehaald en ga er denk ik nog maar een tas van maken.
Een nieuwe poging lukte wel. De ketting voor de zekerheid extra lang opgezet, en een simpeler model van rechte banen zonder gekke hoekjes ging veel beter!
Toen het in elkaar zat vond ik het er een beetje onaf uitzien, dus ik werkte de hals en armsgaten af met gebreide boordjes. Ik vind het geslaagd.
Alleen is het nu te warm om hem te dragen...
Ik wilde nog wat oefenen met verschillende patroontjes, maar ook iets nuttigs maken. Dus bestelde ik goedkope katoen en maakte wat gastendoekjes.
Bij het weven doe ik om de 10 of 20 centimeter een markeerder in het werk. Alleen als je het weefsel oprolt, weet je na een tijdje niet meer hoeveel je in totaal hebt. Dus maakte ik genummerde markeerders: 1 is 10 cm, 2 is 20 cm, enzovoort. Reuze handig!
En voor het opspannen van een langere ketting zonder de kamer te hoeven verbouwen heb ik inmiddels ook een oplossing:
Gewoon een bezemsteel in een lat met een gat erin. Een paar boeken erop om te verzwaren en klaar is Kees. Super handig, want je kunt hem zo ver zetten als je wilt. Nou ja, binnen de grenzen van de kamer dan.
En de stukjes ketting die ik overhield van de gastendoekjes vond ik zonde om weg te gooien, dus ik maakte er wat kwastjes van
Inmiddels heb ik het weefraam weer even opgeborgen, want nu ben ik garen aan het verven met allerlei planten. Daarover meer in een volgend blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten