Gezien de maat is hij wel de enige in huis die hem zou kunnen showen, maar dat terzijde. Daarom hangt hij nu aan de deur.
Vorige week kwam hij thuis met een gedeeltelijke jurk, die hij op school moest maken. Omdat er in de les niet genoeg tijd meer was, moest hij het thuis verder afmaken.
Voor een beginner zag het er best netjes uit.
"Er zit helaas wel een gat in, want ik schoot uit met de lockmachine, maar de docent zei dat ze dat niet mee zou rekenen. Kan jij het misschien maken?"
Inderdaad, een knol van een gat, midden in het linker achterpand. geen idee hoe de lockmachine op die plek überhaupt een gat heeft kunnen maken, maar ook dat terzijde.
Omdat het niet onzichtbaar te repareren was, losten we het creatief op: een versiering er op en op dezelfde plaats in het rechterpand ook, zodat het lijkt of het zo hoort.
Ik had een lapje met prachtige kralenversiersels, maar dat mislukte jammerlijk: elke keer als ik een paar losgeraakte kralen weer vast had, schoten er weer nieuwe los.
Omdat er nog mouwen en knopen aangezet moesten worden ( er was niet zoveel tijd meer), maakten we twee simpele bloemen, die we met dezelfde knopen als die Jasper voor de voorkant had gekozen vast maakten.
Niet gek toch?
Ik leerde hem hoe je knopen aan moet zetten, Daarna ging Jasper richting zolder om de mouwen in te zetten.
Die bleken voor een groot deel verschoven, zodat er rare flapjes en dubbel gestikte stukken zaten.
Één mouw was maar een klein stukje mis gegaan, de andere zou echt opnieuw moeten.
"Nou, boeien, ik heb het al een keer opnieuw gedaan, ik laat het mooi zitten hoor!"
Ik kon hem ervan overtuigen dat dat wel heel zonde was van alle tijd en moeite die er al in gestoken was.
Waarom leren ze op school niet dat het heel handig is om eerst de boel op z'n plek te rijgen? Had ie geen idee van...
En waarom laten ze in vredesnaam beginners een jurk maken van stretch denim??
A: door de rek verschuift en vervormt het heel makkelijk, en is het bijna onmogelijk het netjes te stikken.
B: het rafelt al als je er naar kijkt.
Tussen de rafels probeerde ik de knipjes te vinden die op elkaar moesten, en reeg de mouwen er min of meer op de gok in. Ik maakte een dubbele rijglijn, zodat daartussen gestik kon worden.
En inderdaad: keurig gestikt, kéúrig...
Maar binnenstebuiten, BINNENSTEBUITEN!!
Ik kon mezelf wel voor m'n kop slaan! En ik zal hier niet herhalen wat ik zei.
Pieter was in ieder geval blij dat hij niet in de buurt was...
Toch kwam het uiteindelijk allemaal goed.
De jurk werd in zijn tas gepropt alsof het z'n gymkleding betrof ("ik denk dat het wel verstandig is als je hem op school nog even een boutje geeft")
De docent leek bij de beoordeling best positief.
Het cijfer is nog niet bekend.
Ik ben benieuwd wat we hebben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten