Vroeger werd dit kunstzijde genoemd.
Nou, het was ook een hele kunst om het gesponnen te krijgen!
Het is een heel fijne vezel, en zó glad, dat het letterlijk door je vingers glipt.
Toen m'n tol voor de zoveelste keer op de grond viel was ik er klaar mee. Ik parkeerde de tol even om wat anders te gaan doen, en ik nam me voor om de rest niet meer te spinnen.
Ik deed het laatste stukje lont terug in het doosje. Voor straf.
En iedere keer als ik het doosje opende om er een ander lontje uit te pakken, werd de pluk steeds eenzamer.
Ik kreeg een beetje wroeging, dus ik besloot het toch nog een keer te proberen.
En het lukte!
En mijn tolletje is geen enkele keer meer op de grond gevallen.
Het zal niet mijn favoriete spinmateriaal worden, maar ik weet nu wel hoe het het beste gaat: steeds maar een heel klein beetje tegelijk pakken, je tol een flinke slinger geven zodat hij snoeihard draait, en niet meer dan 3 centimeter uittrekken. De fijne vezels blijven makkelijk in je hand plakken, waardoor er te weinig nieuwe bij de oude worden toegevoegd, dus regelmatig even loslaten en "herschikken" voorkomt ook dat je tol op de grond belandt.
Ben ik toch blij dat ik nog een poging heb gewaagd!
En een welgemeend excuus aan het vezeltje is wel op zijn plaats. Dus bij deze: sorry!
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten